پیانو آکوستیک

پیانو آکوستیک سازی مشهور از خانواده ساز های شستی دار است.
این ساز در حدود سال های 1700 میلادی ابداع شد و در سال 1850 از نظر مکانیکی تکمیل شد
پیانو آکوستیک قادر به اجرای گستره ی پهناوری از اصوات است و هشتاد و هشت کلاویه و بیش از هفت اکتاو را در بر میگیرد و به دلیل همین انعطاف دینامیکی ایتالیایی ها آن را پیانو فورته مینامیدند.
وقتی یک نوازنده بر شستی ( کلاویه ) پیانو آکوستیک ضربه میزند ، یک چکش نمد پوشیده در برابر سیم مربوطه به حرکت در می آید و با آن برخورد میکند و اینگونه صدای دلنواز پیانو ایجاد میشود.
قبل از پیانو ، استفاده از سازهایی چون هارپسیکورد و ارگ کلیسایی رایج بود که از سال 1700 تا 1775 پیانو کم کم جایگزینشان شد.
بارتولومئو کریستوفوری سازنده اولین پیانو آکوستیک بود که همان نسخه ارتقا یافته هارپسیکورد حساب میشد که مکانیسم چکش را به آن اضافه کرده بود.
نام اولیه پیانو هارپسیکوردی بود که میتوانست نت های نرم و بلند را اجرا کند